مرد خـدا اگر چه به غربت اسيـر بود            بر هفت شهـر كـشور امكان امـير بود

حلمش شكـوه حـلم و شكـيـبايى رسول            جودش هـماره جلـوۀ خـيـر كـثـير بود

زنـجـيـر هـمـنـواى غـريـبـانـه‌هـاى او            از صبـر جـان خـسـتۀ او ناگـزير بود

می‌خـواست وقت ناب مناجـات با خـدا            زنـدان بـراى خـلـوت او دلـپـذيـر بـود

اما چه شد كه يوسف زهرا به چاه درد            عجل وفاتی‌اش به لب، از عمر سير بود

كنج قـفـس شكـسـته پـرى بود بی‌نفـس            وقتى گشوده شد در زندان كه دير بود